Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου

Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ

Εκδόσεις: Πατάκη

        Η ΄Ολγα έχει τελειώσει τη Β΄ Λυκείου. Πληγωμένη από την αδιαφορία του Απελλή, ακολουθεί τον πατέρα της σε μια καλοκαιρινή εκδρομή στο Μελένικο, τη θρυλική βυζαντινή πόλη, που ανήκει τώρα στη Βουλγαρία. Εκεί, η γνωριμία της με τον Παύλο, ένα νεαρό φοιτητή, γίνεται αφορμή για ένα συναρπαστικό ταξίδι στο παρελθόν του Μελένικου, όπως το έζησαν οι πρόγονοί της, από τον καιρό του Ρήγα ως τους Βαλκανικούς Πολέμους, όταν οι χιλιάδες ΄Ελληνες κάτοικοί του πήραν το δρόμο της προσφυγιάς. Συντροφιά με τον Παύλο, θα εξερευνήσει και το σημερινό Μελένικο, θα γνωρίσει έναν παράξενο γέροντα «μάντη» και θα ξεδιαλύνει τα αισθήματά της. Η εκδρομή αυτή θα σημάνει την αρχή ενός νέου έρωτα.

Κριτικές:

«… Το μυθιστόρημα Η προφητεία του κόκκινου κρασιού ανασύρει ιστορικές μνήμες για πρόσωπα, γεγονότα και πολιτείες, με ιδιαίτερη εστίαση στο Μελένικο, το «Μυστρά του Βορρά», που συνυφαίνονται με το σήμερα. Η εξιστόρηση γίνεται σε δύο επίπεδα, που αλληλοσυμπλέκονται, το πριν και το τώρα. Η εναλλαγή των αφηγηματικών προσώπων κάνει πολύ ενδιαφέρουσα την εξιστόρηση των γεγονότων και δίνει ποικιλία στο λόγο. Είναι φυσικό, η συγγραφέας για να δαμάσει τον τεράστιο όγκο ιστορικών γεγονότων και ποικίλων πληροφοριών χρειάστηκε χρόνο πολύ, έρευνα ενδελεχή και ασφαλή τεκμηρίωση. Το αποτέλεσμα όμως τη δικαιώνει πλήρως».

Β. Δ. Αναγνωστόπουλος, Καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Από το βιβλίο Το υφαντό της Πηνελόπης – διαχρονικές αναγνώσεις για το έργο
και την προσωπικότητα της Λότης Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου.
Εργαστήρι Λόγου και Πολιτισμού Πανεπιστημίου Θεσσαλίας: Βόλος 2008, σελ. 203-205.

«Η Λ.Π.-Α. έχει μια μοναδική ικανότητα: Να προσεγγίζει και να συγκινεί μικρούς και μεγάλους. Η προφητεία του κόκκινου κρασιού συγκεντρώνει όλες τις αρετές των έργων της: αμεσότητα στην αφήγηση, διεισδυτικότητα και απλότητα στη σκιαγράφηση των χαρακτήρων και μια δεξιοτεχνία να «παντρεύει» το σήμερα με το χθες».

Τάσος Μπέγκος, φιλόλογος-ιστορικός
τ. Διευθυντής της «Ελλ. Παιδείας» Αμαρουσίου
τ. Αντιπρόεδρος της Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρείας Σερρών-Μελενίκου
Από το βιβλίο Το Υφαντό της Πηνελόπης, ο.π., σελ. 207.

«… Η υπόθεση είναι πλούσια σε πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις… Η τριτοπρόσωπη αφήγηση έχει συγκρατημένη συναισθηματική φόρτιση. Ο λόγος είναι ρέων, λιτός στα ιστορικά γεγονότα, γλαφυρός και ζωντανός στους διαλόγους αλλά και ποιητικός σε περιγραφές ή καυστικός στην αποτύπωση έμμεσων κρίσεων. Η πορεία της συγγραφέως στο μυθιστορηματικό λόγο την έχουν εφοδιάσει με εκείνες τις δυνατότητες ώστε να «μεταφέρει» ιστορικά γεγονότα και τεκμήρια ιστορίας με μια θαυμαστή αφηγηματική δεινότητα. Η συγγραφέας ισορροπώντας με συνέπεια το γεγονός και τη συναισθηματική του φόρτιση, συγκινεί δημιουργικά τον αναγνώστη και συνάμα έμμεσα του μεταδίδει ανάγλυφες εικόνες εν πολλοίς άγνωστες. Παράλληλα το μυθιστόρημα διαπνέεται από μια σύγχρονη διαπολιτισμική συλλογιστική. Εντάσσεται στο είδος του ιστορικού μυθιστορήματος με στοιχεία του λεγόμενου εξελικτικού μυθιστορήματος (Bildungsroman) με κοινή κοσμοθεωρητική βάση την αντιπολεμική και διαπολιτισμική συνιστώσα, οι οποίες το εμποτίζουν διαλεκτικά, δίνοντάς του μια διαχρονική επικαιρότητα ικανή να ερμηνεύσει την πραγματικότητα στην εθνική και τη διεθνή πολιτικοκοινωνική κονίστρα…
…Βιβλία σαν την Προφητεία του κόκκινου κρασιού είναι διαμάντια αφενός μιας απολαυστικής αισθητικά ανάγνωσης και αφετέρου διαμόρφωσης μιας αντικειμενικής θέασης ιστορικών γεγονότων τα οποία δεν αποτελούν μουσειακά «εκθέματα», αλλά ενέχουν τη δυναμική μιας ρέουσας πραγματικότητας που στην κάθε της στιγμή εμποτίζεται από μετεικάσματα μνήμης, αλήθειας και γνώσης ικανά να κινήσουν το παρόν και να οραματιστούν το μέλλον».

Γιάννης Σ. Παπαδάτος, κριτικός,
Λέκτορας του Πανεπιστημίου του Αιγαίου