Γι’ ανθρώπους ωραίους που έφυγαν
ξαφνικά απ’ τη ζωή μη κλαις
Γι’ αυτούς η φωνή σου μελλωδικά ας ψάλλει
εγκώμια που ως θέμα θάχουν την ευεργεσία.
Κι αν τύχει και ζηλέψεις το ωραίο τέλος τους
μη φοβηθείς να κάνεις τούτη τη θυσία:
Να σταυρωθείς και συ όπως αυτοί
μέσα από πράξεις προσφοράς και καλοσύνης.
Στίχοι Ελένης Τέγου.

Μ’ ένα λουλούδι αγάπης στο χέρι θα περάσω το κατώφλι της μνήμης, για να βρεθώ στις 8 Ιανουαρίου 1997, τότε που η Μεγάλη κυρία Φωτεινή Μαρίνου, ξεκίνησε το ταξίδι της για την γειτονιά των Αγγέλων.

Τη μέρα εκείνη, ο μακαριστός Μητροπολίτης κυρός Ιωάννης, στον επικήδειο λόγο του μεταξύ άλλων είπε : “Μας έφυγε ο Όλυμπος”. Όσο ζούσε η αείμνηστη Φωτεινή Μαρίνου έτσι την αποκαλούσε, και ήταν Όλυμπος αρετών η αοίδιμος. Μελενικιώτισσα στην καταγωγή, κόρη του ιερέα Παπανούσκα, μεγάλωσε στο Σιδηρόκαστρο σε μια εποχή που το πέταγμα των χελιδονιών, τα βασιλικά στις γλάστρες, η καλοσυνάτη καλημέρα του γείτονα, έκαναν το Σιδηρόκαστρο μια γωνιά γεμάτη θαλπωρή, μια φωλιά που δέχτηκε πρόσφυγες από το Μελένικο, τη Θράκη, τον Πόντο, τη Μικρά Ασία και δίκαια ονομάστηκε “προσφυγομάνα”.

Η αείμνηστη σε νεαρή ηλικία εκλέχθηκε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Αδελφότητας ΑΡΜΟΝΙΑ και από το 1957 πρόεδρος αυτού. Την “Αρμονία” υπηρέτησε πιστά με πατριωτικό και φιλανθρωπικό πάθος πάνω από σαράντα χρόνια. Επί προεδρίας της κτίστηκε κι εξοπλίστηκε με τα απαραίτητα η αίθουσα εκδηλώσεων και το γραφείο της Αδελφότητας “Αρμονία”, όπου από το 1966 μέχρι σήμερα πραγματοποιούνται εκδηλώσεις των δυο Μελενικιώτικων σωματείων. Επί σειρά ετών χρημάτισε πρόεδρος του παραρτήματος “Σώμα Ελληνίδων Οδηγών Σιδηροκάστρου” και επί προεδρίας της απέκτησε το Σ.Ε.Ο οικόπεδο από δωρεά του Δήμου Σιδηροκάστρου, όπου κτίστηκε εντευκτήριο του Σ.Ε.Ο. Επίσης χρημάτισε πρόεδρος της επιτροπής “Φανέλα του στρατιώτη Σιδηροκάστρου”.

Η αοίδιμος Φωτεινή Μαρίνου που ήταν μια προσωπικότητα αλησμόνητη για την ευγένειά της, τη σεμνότητά της, την αγάπη της για τον άνθρωπο και την ειλικρινή της επικοινωνία, προσέφερε πολλά στην κοινωνία του Σιδηροκάστρου. Το οικογενειακό της δένδρο δεν κάρπισε, αγαπούσε όμως με μητρική στοργή και τρυφερότητα όλα τα παιδιά της επαρχίας Σιντικής. Μόλις ανέλαβε τα καθήκοντά της Προέδρου της “Αρμονίας” διοργάνωσε και συνεχίστηκε αυτό για πολλά χρόνια, Πρωτοχρονιάτικη χοροεσπερίδα για ενήλικες, τα έσοδα της οποίας διατέθηκαν για οικονομική ενίσχυση αναξιοπαθούντων Σιδηροκαστρινών και κατοίκων χωριών της Σιντικής. Κάθε χρόνο διοργάνωνε τη δεύτερη μέρα της Πρωτοχρονιάς παιδική γιορτούλα στην οποία προσφέρονταν δώρα στα Μελενικιωτόπουλα του Σιδηροκάστρου. Δώρα μοιράζονταν και σε παιδιά κοντινών χωριών του Σιδηροκάστρου σύμφωνα με πρακτικά συνεδριάσεων του Δ.Σ. της “Αρμονίας” της οποίας είμαι γραμματέας από το 2001. Τις απόκριες θέλοντας να συνδυάσει φιλανθρωπία και ψυχαγωγία διοργάνωνε αποκριάτικους παιδικούς χορούς, τα έσοδα των οποίων διατίθονταν σε παιδιά απόρων οικογενειών.

Με εισηγήσεις της στο Δ.Σ. της “Αρμονίας” ενισχύονταν οικονομικά άποροι μαθητές και φοιτητές του Σιδηροκάστρου. Έχοντας άριστες σχέσεις και αγαστή συνεργασία με το μακαριστό Μητροπολίτη Σιδηροκάστρου κυρό Ιωάννη με υποδείξεις του και ομόφωνη απόφασή του Δ.Σ. της Αρμονίας κατέθετε σημαντικά, για την εποχή εκείνη, ποσά σε τράπεζες του Σιδηροκάστρου, για την επισκευή ετοιμόρροπων σπιτιών απόρων Σιδηροκαστρινών και των σεισμόπληκτων Ηπείρου και Θεσσαλίας. Με ομόφωνη απόφαση του Δ.Σ. της “Αρμονίας” ενίσχυσε οικονομικά την Μητρόπολη Σιδηροκάστρου, για την ανακαίνιση του ιερού ναού Αγίου Γεωργίου Σιδηροκάστρου, την ανέγερση του νέου κωδωνοστασίου της Αγίας Ζώνης και του Νοσοκομείου Σιδηροκάστρου. Επί των ημερών Προεδρίας της αείμνηστης Φωτεινής Μαρίνου (1973) φιλοτεχνήθηκε το Λάβαρο της “Αρμονίας”.

Το κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο της εκλειπούσης εκτιμήθηκε βαθύτατα από τα μέλη της “Αρμονίας” γι’ αυτό το 1996 (πρακτικό 1/17-11-1996) ανακηρύχθηκε Επίτιμη Πρόεδρος της “Αδελφότητας της Αρμονίας”.

Η αοίδιμη αγαπούσε τους συμπατριώτες της αλλά και αυτοί ανταποκρίνονταν στα ειλικρινή και άδολα αισθήματά της. Αυτό φάνηκε περισσότερο στην εξόδιο ακολουθία, με τη συμμετοχή του Μητροπολίτη Σιδηροκάστρου κυρού Ιωάννη, του Δημάρχου και δημοτικού συμβουλίου Σιδηροκάστρου, της φιλαρμονικής και πλήθος κόσμου, που με την παρουσία τους έδειξαν την εκτίμηση, το σεβασμό και την αγάπη που έτρεφαν για το πρόσωπό της.

Σημαντικό το κοινωφελές έργο των προηγούμενων της εκλειπούσης, Προέδρων και μελών των Δ.Σ. της “Αρμονίας”. Η αείμνηστη όμως ήταν το ολόλαμπρο αστέρι που οδηγούσε ως φάρος τις επόμενες Προέδρους και μέλη των Δ.Σ. στο ανιδιοτελές φιλανθρωπικό έργο τους.

Η σκέψη να γράψω αυτό το λογοτεχνικό μνημόσυνο για τη Φ. Μαρίνου και διαμέσου αυτού να προβάλλω συνοπτικά το έργο της “Αρμονίας”, γεννήθηκε όταν πληροφορήθηκα ότι το έτος 2014 θα ολοκληρωθούν οι νομικές διαδικασίες συγχωνεύσεως της “Αρμονίας” με το “Σύνδεσμο Ευελπίδων Μελενίκου”. Ειλικρινά λυπήθηκα μέχρι δακρύων για την διακοπή της αυτόνομης λειτουργίας της “Αρμονίας” το έτος 2014, διότι επί 107 έτη προσέφερε πλούσιο εθνικό, φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο. Δυστυχώς, όπως το γνωρίζουμε πολύ καλά τα μέλη του Δ.Σ. της “Αρμονίας” – παρά τις συνεχείς και φιλότιμες προσπάθειές μας τα τελευταία χρόνια – δεν καταφέραμε να συσπειρώσουμε τα μέλη μας κυρίως για τους παρακάτω λόγους : α) Στις διάφορες εκδηλώσεις η συμμετοχή των μελών ήταν πολύ μικρή, λόγω γήρατος, προβλημάτων υγείας κ.λ.π. των περισσοτέρων μελών, και β) Ελάχιστα έως καθόλου νέα μέλη είχαν εγγραφεί στο Σύλλογο τα τελευταία χρόνια. Όμως όπως ο ήλιος ανατέλει, μεσουρανεί και δύει, έτσι και η “Αρμονία” θα ξαναγεννηθεί με το δίδυμο αδελφό Σωματείο “Σύνδεσμο Ευελπίδων Μελενίκου”, ως ένας Σύλλογος με διπλή ονομασία πορευόμενοι μαζί, γυναίκες και άνδρες, στο έργο που άρχισαν στο Μελενίκο και συνεχίζουν από το 1913 μέχρι σήμερα στο Σιδηρόκαστρο.

Ως μέλος του τελευταίου Δ.Σ. της “Αρμονίας” θα ήθελά να ευχαριστήσω την Πρόεδρο και τα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ. για τη συνεργασία, τη σύμπνοια, τη συντροφικότητα, την ομοφωνία στις αποφάσεις που παίρναμε για το φιλανθρωπικό και κοινωνικό μας έργο.

Κλείνω αυτό το αφιέρωμα στην ουρανοπολίτισσα επίτιμη Πρόεδρο της Αδελφότητάς μας Φ. Μαρίνου, που αγάπησε με πάθος και ανέδειξε το Σύλλογό μας, με το παρακάτω επίγραμμα που το αφιερώνω στην ΑΡΜΟΝΙΑ.

 Αδελφότητα ΑΡΜΟΝΙΑ
ωραίο στεφάνι φιλαλληλίας σου πρέπει,
ήσουν ολάνθιστη ανθοδέσμη φιλανθρωπίας,
φιλευσπλαχνίας, αλληλεγγύης και αγάπης.
Το πανέρι σου σκορπούσε πλούσια
τα αγαθά, της ελεημοσύνης, της ευεργεσίας,
της ανιδιοτέλειας, του ανθρωπισμού, της αξιοπρέπειας.
Ας μείνει στις επόμενες γενιές αλησμόνητο
το εθνικό, φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο σου.

Ευδοκία Καλαφατοπούλου – Φουρτούνα.